كوله ‌پشتی‌اش‌ را برداشت‌ و راه‌ افتاد.

رفت‌ كه‌ دنبال‌ خدا بگردد و گفت: تا كوله‌ام‌ از خدا پر نشود برنخواهم‌ گشت

نهالی‌ رنجور و كوچك‌ كنار راه‌ ایستاده‌ بود، مسافر با خنده‌ای‌ رو به‌ درخت‌ گفت: چه‌ تلخ‌ است‌ كنار جاده‌ بودن‌ و نرفتن.

درخت‌ زیرلب‌ گفت: ولی‌ تلخ‌ تر آن‌ است‌ كه‌ بروی‌ و بی ‌ره آورد برگردی

كاش‌ می‌دانستی‌ آنچه‌ در جست‌وجوی آنی، همین‌جاست ...

نظرات شما عزیزان:

راد

ساعت16:45---9 بهمن 1391

[وب سایت]

سلام
ممنونم که باز هم بهم سر زدین
خدا تمام اسیران خاک رو ببخش و بیامرزه خیلی داغ عزیز سخته خیلی
براتون واقعا صبر از خدا می خوام

دوست من
عیدتون هم پیشاپیش مبارک

شب و روز و دلتون آروم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: